Ale nastroje w północno-wschodniej Japonii są ponure i mogą być jeszcze gorsze.
Tak wyglądało po przejściu dziesięciometrowego tsunami nadmorskie miasteczko Minamisanriku w północnej Japonii (komentarz w języku angielskim):
Japończycy potrzebują pomocy i jak uczy historia na pewno ją otrzymają. Pomogą rządy, pomogą organizacje charytatywne i religijne, pomogą indywidualni ludzie. Pomoc przyjdzie także od prywatnych firm, które dzięki planom korporacyjnej społecznej odpowiedzialności uruchomią swoje zasoby.
Napisałem wiele planów komunikacji kryzysowej. Poniżej podaję krótkie streszczenie typowego planu w sytuacji katastrofy naturalnej. Może to zachęci organizacje, które chcą taki plan opracować, ale nie wiedzą od czego zacząć, do pierwszego kroku.
Plany zarządzania kryzysem zwykle dzielą się na dwie części:
I. Zarządzanie kryzysem/katastrofą naturalną
Ta część planu skupia się na zapewnieniu "naszym pracownikom i lokalnej społeczności maksymalnego bezpieczeństwa". W jego tworzeniu biorą udział eksperci zarządzania ryzykiem, bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony, utrzymania ciągłości działania i public relations.
Oto standardowa treść:
1. Ocena – Co się stało? Gdzie? Jaka jest skala i zasięg wypadku/kryzysu? Ilu jest poszkodowanych wśród pracowników, partnerów biznesowych i klientów?
2. Zespół – Jaki zespół powinien zebrać się w tej sytuacji? Kto będzie nim kierować? Jakie są role pozostałych członków?
3. Cele i strategia – Co możemy zrobić w tej sytuacji? Co powinniśmy zrobić? Jak się przygotujemy na "czarny scenariusz"? Jakiego sprzętu potrzebujemy do usunięcia skutków katastrofy?
Plan jest prezentowany w tabelach pokazujących działania wobec konkretnych grup otoczenia. W kolumnach tabel należy umieścić następujące informacje:
1. Fizyczne bariery utrudniające udzielenie pomocy konkretnej grupie.
2. Najgorszy scenariusz dla każdej grupy.
3. Strategie i taktyki adresowane do każdej grupy.
4. Kluczowe przesłania, które wzmocnią poczucie bezpieczeństwa.
II. Korporacyjna społeczna odpowiedzialność
W tej części planu zarządzania katastrofą naturalną są wskazówki jak "wykorzystać nasze zasoby do pomocy ofiarom katastrofy" jako dobry obywatel (firma/organizacja społecznie odpowiedzialna). Autorami tej części są członkowie głównego kierownictwa firmy i zespoły public relations.
Typowa zawartość:
1. Ocena – W jaki sposób możemy pozytywnie zaistnieć? Czy obniżenie cen za towary i/lub usługi zrobi większe wrażenie od darowizny na rzecz PCK lub Caritasu?
2. Zespół – Kto może poprzeć tę inicjatywę? Kto stanie na jej czele? Czy różne działy/oddziały firmy mogą współpracować w realizacji tej inicjatywy? Jakiego wsparcia powinno udzielić kierownictwo firmy?
3. Cele i strategia – Co zrobić, żeby to była "nasza" inicjatywa? Kiedy powinniśmy tylko ograniczyć się do poparcia cudzych inicjatyw? Jak zdefiniujemy sukces i kiedy będziemy mogli mówić o powodzeniu?
Podobnie jak wyżej, w planie działania w wymiarze społecznej odpowiedzialności należy ująć następujące składniki:
1. Szanse i możliwości udzielenia pomocy konkretnej grupie.
2. Potencjalne przeszkody w udzieleniu pomocy.
3. Strategie i taktyki adresowane do każdej grupy.
4. Kluczowe przesłania, które wzmocnią w każdej grupie świadomość oferowanej pomocy.
Oczywiście każdy plan jest o wiele bardziej głęboki i rozbudowany – nie napiszę o tym tutaj ze zrozumiałych względów. Dodam, że każdy jest maksymalnie dopasowany do rodzaju organizacji i jej branży. Mam nadzieję, że ten szkic okaże się pomocny i zachęci do pracy nad własnym planem.
Jeśli masz własne przemyślenia jak nieść pomoc ludziom w czasie katastrofy naturalnej i zaraz po niej, napisz o tym w komentarzu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz